Eerste ontmoeting met biologische ouders!

Beste, mijn naam is Griet Rombaut. Ik ben 36 jaar oud. Ik ben samen met mijn man en heb 3 kinderen. Eentje van 11jaar uit een vorige relatie en twee kleine spookjes  van 3 en 1 jaar oud. Mijn leven in België startte zo'n 33 jaar geleden. Op 3 jarige leeftijd werd ik geadopteerd samen met mijn zus (toen 1jaar) door 2 prachtige mensen. Mijn roots liggen in het verre Chili. Ook al had ik hier een goed en zorgeloos leven. Toch zat ik heel mijn leven met onbeantwoorde vragen. Een puzzel waar toch puzzelstukken van ontbreken. In mijn adoptiepapieren stond duidelijk vermeld waarom we werden afgestaan. Mijn biologische moeder had echt de mogelijkheden niet om voor mijn zus en ik te zorgen. Ze bracht ons onder wat druk van haar moeder naar een weeshuis. Daaruit putte ik wel de kracht om te geloven dat onze biologische moeder het beste met ons voor had. In de papieren was ook te lezen dat ik toen een zus van 8 jaar ouder had die daar gebleven was en dat de biologische vader niet meer in beeld was. Heel mijn leven al had ik vragen en zat mijn biologische moeder toch in mijn gedachten. Zoals, leeft ze nog, zou ze nog aan ons denken, lijk ik op haar? Hoe zou het met haar zijn.... Toen mijn eigen kinderen de leeftijd van 3 en 1 bereikten.... Stond ik even stil.... Wat hartverscheurend zou het zijn als ik in haar schoenen zou hebben gestaan.... Ik zou denk ik toch de rest van mijn leven me hebben afgevraagd wat er van hen zou geworden zijn. Daarom startte ik een zoektocht om haar te vinden. Ik wou niet dat mijn biologische moeder zou moeten sterven zonder te weten wat er ooit met haar kinderen was gebeurd. Gelukkig had ik een Belgische vriend die zich in Chili bevond en getrouwd was met een Chileense vrouw. Zij waren bereid om op zoektocht te gaan. Ik gaf hen alle informatie wat ik had en zij stapten ermee naar een politiekantoor in Chili. Die bij groot geluk gespecialiseerd waren in het opzoeken van mensen. Al snel werd mijn moeder gevonden. En kreeg ik te horen dat ik nog 5 zussen in Chili had. Ze gingen haar contacteren en vragen of ze contact wou. Eind januari 2017 kreeg ik een vriendschapsverzoek via Facebook. Van mijn moeder. Heel emotioneel.... Maar vreugdevol. Sinds die dag krijg ik elke dag via whatsapp een goeie dag en een goeie avond. Na veel bijgepraat te hebben kreeg ik ook te horen dat de vader die op mijn adoptiepapieren stond niet mijn vader zou zijn. Er ging nog een hele zoektocht om hem te vinden omdat mijn moeder die man ook nooit verteld had dat ze zwanger was van die man. Want het was maar een eenmalig contact geweest. Voor die man was het ook even verschieten dat een meisje die nu in België woont kwam vertellen dat hij hoogst waarschijnlijk mijn vader was. Hij nam het gelukkig heel goed op. En sindsdien hebben we ook wekelijks contact met elkaar. De vertalingen gaan in het Spaans via Google translate. Maar sinds september ben ik gestart met Spaanse les te volgen. Mijn droom is om hen in levende lijve te ontmoeten. Graag had ik begin januari naar Chili gereisd om hen te ontmoeten omdat dit de beste periode is voor mijn werk. Mijn biologische vader is ook bereid om een DNA test te doen. Dus dit zou ik ook laten doen het moment dat ik daar ben. Maar doordat alles super veel geld kost, de reis, DNA test. Had ik graag jullie steun gehad. Dit betekend super veel voor mij. Alvast bedankt voor het lezen en jullie bijdrage. Met vriendelijke groeten Grietje